Jean zag Rose geboren worden. Jarenlang waren ze buren en hun vaders goede vrienden. Jean had een oogje op Rose en hij wist het zeker: later zou ze zijn vrouw worden. Ze verloren elkaar uit het oog, maar vonden elkaar weer terug nadat ze beide naar Nederland gevlucht waren. Jean kan zijn geluk niet op en mag Rose inmiddels al 17 jaar zijn vrouw noemen. Ze delen niet alleen vier prachtige kinderen, maar ook hun passie voor de zorg. Jean en Rose nemen ons mee in hun verhaal.
Jean groeit op in Afrika. Zijn vaders beste vriend krijgt een dochter, Rose. Ze groeien op in dezelfde Christelijke gemeenschap en komen elkaar overal tegen. Ze zijn nog jong, maar Jean is vastberaden. Rose wordt ooit zijn vrouw. Ze verliezen elkaar uit het oog als Jean in 2000 vanwege de oorlog naar Nederland vlucht. Vier jaar later vlucht ook Rose en worden ze herenigd. Dat voelt meteen weer heel vertrouwd.
Een sprong in het diepe
In 2000 komt Jean aan in een asielzoekerscentrum in Nederland. Daar staat hij dan, met lege handen in een onbekend land. Aan zijn opleiding Rechten uit Afrika heeft hij niks. Een vriendin van hem zit in hetzelfde schuitje en is net begonnen aan een opleiding. Als hij haar vraagt wat ze studeert krijgt hij zorg te horen. ‘Zorg?!’ Jean spreekt de Nederlandse taal nog niet, maar besluit zichzelf in het diepe te gooien. Hij begint aan de studie zorg zonder enig idee van de inhoud. Dat bleek gelukkig een goede keuze.
Rose daarentegen heeft altijd al interesse gehad in de zorg. In Afrika rond zij met succes haar opleiding verpleegkunde af. Als ook zij in 2004 naar Nederland vlucht, staat ze ook met lege handen. Aan haar diploma heeft ze in Nederland niks. Rose besluit helemaal opnieuw te beginnen, want één ding weet ze zeker. Haar hart ligt bij de zorg.
Elkaar vooruit helpen
Werken in de zorg doe je vanuit je hart. Daar zijn ze het beide mee eens. Een simpel ‘dankjewel’ maakt hun dag. Deze intrinsieke motivatie is niet onbelangrijk, want het leven van Rose en Jean is hectisch te noemen. Met de zorg voor vier kinderen draait Jean nachtdiensten en werkt Rose overdag. Toch genieten ze allebei van elke dag. Hoe ze het volhouden? Eens in de twee weken houden ze het weekend vrij om te genieten van hun mooie gezin.
Werken in de zorg brengt ze beide plezier, ook thuis. Hun doel? Elkaar vooruit helpen. Ze delen al hun ervaringen. Loopt Rose ergens tegenaan met een agressieve cliënt? Dan geeft Jean haar advies uit zijn ervaring op de psychiatrische afdeling. Ze versterken elkaar, als mens en als verzorgende IG.
Vast rondkijken
Als het aan Rose ligt gaat ze verder studeren. Een droom die op een lager pitje is gezet. Haar vrije tijd is schaars en die wilt ze graag behouden. Als je aan Jean vraagt of hij verder wilt studeren komt Rose verrassend uit de hoek. “Jij verder studeren? Je bent al bijna met pensioen!” Met zijn 51 jaar grapt Jean dat Rose inderdaad maar vast een plek voor hem moet zoeken in het bejaardentehuis. Voor Rose geen probleem: “Ik kijk al voor je rond als ik aan het werk ben.”
Geen vraag is te gek
Vanaf het moment dat Rose bij Lead Healthcare aan de slag gaat is ze enthousiast. Menselijk, toegankelijk en toch professioneel. Het duurt dan ook niet lang voordat ze Jean overhaalt. Wat voor Jean belangrijk is in een werkgever? Vertrouwen. Na een open gesprek met Joep is ook Jean om. Ze zijn altijd bereid om te helpen en geen vraag is te gek.
De passie die Jean en Rose hebben voor de zorg, zien ze bij Lead healthcare ook terug. Voor dit mooie stel dé reden om bij Lead Healthcare te werken.
