Met een passie voor computers begon Rafef aan een ICT studie aan de universiteit in Irak. Vanwege de situatie in Irak vlucht hij in 2010 naar Nederland. Eenmaal hier aangekomen moet Rafef helemaal opnieuw beginnen. Hij rondt met succes de opleiding MBO ICT niveau 2 af. Niveau 3 en 4 staan op de planning, totdat de twijfel toeslaat. Rafef besluit toch apothekersassistent te worden. Zijn kennis van de ICT gebruikt hij nu in zijn werk én in zijn vrije tijd. Rafef vertelt zijn verhaal.
Mijn vader was journalist. We hadden geen andere optie dan vluchten. Op mijn negentiende kwam ik in Nederland aan. Ik wilde dolgraag verder studeren, maar de taalbarrière maakte het moeilijk. Maar ik was vastbesloten. Ik wilde verder met de ICT. Helaas moest ik wel bij MBO beginnen. Binnen no-time slaagde ik met vlag en wimpel voor niveau 1. Om later het werk van mijn dromen uit te kunnen voeren, zou ik minimaal een HBO studie moeten afronden. Dat zou nog heel lang duren, daardoor sloeg de twijfel toe.
Mijn zusje was apothekersassistent en verschillende familieleden in Irak waren ook werkzaam bij een apotheek. Ik zag hun enthousiasme en besloot daarvoor te gaan. Dat bleek een gouden keuze.
ICT kennis in de apotheek
Mensen helpen en verschillende ziektebeelden herkennen, dat vind ik het mooiste aan mijn werk. Soms sta ik slechts één dag in een apotheek. In die ene dag wil ik echt iets bijdragen. Als ik aan het einde van de dag meer heb gedaan dan verwacht, ga ik met veel energie naar huis. Van patiënten helpen tot collega’s met een vraag over één van de systemen. Zolang ik iemand kan helpen, ben ik op mijn plek.
Mijn kennis van ICT komt regelmatig van pas. Als ik in een apotheek met een nieuw systeem moet werken, heb ik dat binnen no-time door. Toen ik begon in het vak kende ik binnen één week alle systemen op mijn duimpje. In de ICT heb ik geleerd snel kennis op te nemen en leren schakelen. Collega’s hebben al snel door dat ik kan helpen met problemen met de computer of systemen. Bij de vraag: ‘Wie kan dit oplossen?’, ga ik stralen en sta ik vooraan in de rij!
Ruimte voor verbetering
Als apothekersassistent geef ik mezelf een 8,5. Geen 10, want dan is er geen ruimte voor verbetering. Ik streef altijd naar de beste versie van mezelf. Zo krijgt de patiënt uiteindelijk de beste zorg. De patiënt staat bij mij altijd op één. Ik leef me in, ben duidelijk en toegankelijk. Ik spendeer het liefst zoveel mogelijk tijd aan de patiënt. Gewoon het medicijn meegeven zit er bij mij niet in.
Mijn doel? De patiënten het belang van hun medicatie in laten zien. Bij een nieuw medicijn maakt de uitleg het verschil. Ik geloof dat patiënten pas hun medicijnen trouw nemen, als ze het belang ervan inzien. Dan komt het in hun systeem en is mijn missie geslaagd. Voor mij kost dat slechts één minuut extra, voor hen maakt dit hét verschil. Later komen ze wel eens terug om mij te bedanken. Die waardering drijft mij.
Echt enthousiast over Lead Healthcare
Als collega’s in de apotheek vragen hoe ik Lead Healthcare als werkgever ervaar, ben ik altijd heel enthousiast. Gewoon omdat ik ze een fijne werkgever vind. Ze hebben echt oog voor jou en je ontwikkeling. Ze kijken hoe jij kan groeien als mens én zorgprofessional. Toen ik het privé lastig had, dachten ze ook met mij mee. Ze hebben mij toen tijdelijk op een vaste opdracht gezet, dat bracht me de rust die ik nodig had.
Als ik ergens tegenaan loop, voel ik me niet bezwaard om het te vertellen. Dit heb ik wel eens anders ervaren. Ik durf alles tegen de mensen bij Lead Healthcare te zeggen. En het mooiste is dat ze er ook echt wat mee doen. Dat onderscheidt Lead Healthcare van de rest.
