Vanaf jongs af aan wist Jessica het zeker: ze wil de zorg in. Ze doet er alles aan om deze droom te verwezenlijken. Totdat ziekte haar wereld op z’n kop zet. Maar Jessica blijft niet lang bij de pakken neerzitten. Ze zet haar ziekte om in pure wilskracht. Vanaf dat moment gaat ze geen uitdaging meer uit de weg. Met als resultaat een functie als teammanager én de baan in de zorg die ze zo graag wilde. Jessica neemt ons mee in haar verhaal.
Het vinden van mijn passie
Werken in de zorg was altijd al mijn droom. Als kind wilde ik arts worden. Dat heb ik later uit mijn hoofd gezet vanwege de lange werkdagen. Wel was ik vastberaden om in de zorg te werken.
Na mijn studie verpleegkunde heb ik 2,5 jaar als leerling operatieassistent in het ziekenhuis gewerkt. Al snel merkte ik dat dit niet de werkplek was waar ik gelukkig van werd. Ik was jong en kon mijn draai niet vinden. Dat, in combinatie met de hoge werkdruk, de sfeer en de omvang van de werkplek, maakte dat ik besloot om iets nieuws te proberen. Geheel buiten mijn comfortzone koos ik voor de thuiszorg en later de specialistische wondzorg. Tot mijn verbazing viel hier alles op zijn plek en vond ik mijn passie: wondzorg.
Wat ik zo leuk vind aan wondzorg?
De complexiteit en de dankbaarheid van de patiënten. Bij iedere patiënt staat een andere vraag centraal. Waarbij het bij de een draait om genezing, heeft de ander behoefte aan comfort. Bij wondzorg heb ik geleerd om altijd naar de wens van de patiënt te luisteren. Sommige patiënten willen gewoon comfort in plaats van allerlei behandeltrajecten. En dat is soms best moeilijk. Het zit in ons als zorgverleners om het onderste uit de kan te halen.
In mijn kracht door ziekte
Al mijn hele leven ben ik astmapatiënt. Jarenlang had ik dit onder controle met het nemen van medicijnen, maar helaas gooide COVID roet in het eten. Mijn longen verzwakten en een lange ziekteperiode volgde. Ik krabbelde weer op, maar mijn astma was verergerd. Hierdoor behoorde werken in de thuiszorg niet meer tot de mogelijkheden en besloot ik terug te keren naar een hygiënischere werkplek: het ziekenhuis.
Gezien mijn eerdere ervaring in het ziekenhuis zag ik daar tegenop. Toch begon ik met opgeheven hoofd aan dit nieuwe hoofdstuk. Dit keer met een totaal andere mindset. Ik was zelfverzekerder en ben me bewust waar ik energie van krijg. Mijn ziekteperiode, opgebouwde ervaring en het feit dat in inmiddels ouder was, speelde hierin een grote rol. Tegen alle verwachtingen in voelde ik me dit keer wel thuis in het ziekenhuis.
Bevlogen en kritisch, dat ben ik als verpleegkundige. Ik luister naar patiënten en ben oplossingsgericht. Kan het niet rechtsom? Dan doen we het linksom. Sinds mijn ziekte is mijn kijk op het werk veranderd. Ik leg de lat niet meer te hoog. Ziek zijn is niet leuk, maar het heeft me wel nieuwe inzichten gebracht.
Neem de gok
Ik kwam Lead Healthcare online tegen en besloot te solliciteren. Ik nam contact op en werd al snel teruggebeld: "Weet je wat wij gaan doen? Wij gaan koffiedrinken." Een leuk gesprek volgde en even later kon ik beginnen. Vanaf moment één voelde Lead Healthcare als thuiskomen. Het bedrijf is fris, de mensen zijn enthousiast en gaan met de tijd mee. Alles gaat net even anders dan bij grote, logge organisaties. De communicatie bij Lead Healthcare is persoonlijk, open en direct. En daar houd ik van.
Na een tijd kwam de functie voor Teammanager Verpleegkundigen voorbij. Ik had de vacature al gespot, maar dacht dat ik hier nog niet klaar voor was. Toen ik gevraagd werd voor de functie, besloot ik de kans met beide handen te grijpen. En met succes! Met trots kan ik mezelf nu teammanager noemen. Van deze rol krijg ik enorm veel energie. Mijn advies aan andere werknemers is: spring in het diepe! Bij Lead Healthcare is niets te gek.
